Czarownicy

Czarownicy są to potężne istoty władające magią.  Często oskarżane o wszystko co złe, zarazy, ulewy. Co jednak nie jest prawdą. Czarownicy na ogół nie atakują ludzi bez większego powodu. To duża społeczność żyjąca obok ludzi. Mająca własną religię, wierzenia, prawa i przywódców. Zajmują się zielarstwem, ziołolecznictwem jak również wróżeniem. Potrafią również władać żywiołami,  rzucać zaklęcia, uroki, i  i odprawiają rytuały. Czasem spotyka się też czarowników mających kontakt ze światem astralnym. Świętują różne dni które zwiększają ich energię. Jest wiele sabatów, a każdy różni się prawem, wiarą i czynnikiem pobieranej magii.
Czarownicy są śmiertelni. Oczywiście mogą przedłużać sobie życie rytuałem jednak od 13 wieku zostało to zakazane. Jest wiele czarów, rytuałów które zgodnie zostały uznane czarną magią. Czarownicy praktykujący czarną magię po pewnym czasie popadają w obłęd, i to magia zaczyna nimi rządzić.
Czarownicą trzeba się urodzić.

Czarownikom zawsze towarzyszy chowaniec. Zwierze które jest  połączone duszą z czarownikiem. Czarownicy nie mają wpływu kiedy i jaki chowaniec się jej trafi. Czarownicy potrafią kontrolować chowańca a z czasem przybierać jego postać.

Mocne strony:
* władają magią
* opanowały zielarstwo i ziołolecznictwo
* potrafią wróżyć, rzucać zaklęcia, uroki
* odprawiają rytuały
* mogą zwiększyć swą moc , poprzez kamienie, przedmioty i rytuały odprawione w czasie poszczególnych świąt
* posiadają chowańca
* mogą przedłużyć życie 
Słabe strony:
* są śmiertelne
* bez magii są tak samo słabe jak śmiertelnicy
* mają nakazane zasady przez swój sabat
* bardzo często mają z góry nałożone życie przez swoją rodzinę lub sabat, nie mogą wybrać sami męża/ żony , lub się wyprowadzić

Ciekawostka 
Historia czarownic: 

Liczba 13 była uważana za pechową ale dla czarownic kiedyś była świętą. W czarnej magii wyznawano 13 demonów, które obdarowały czarownice tajemnicą swej magii, w sabatach uczestniczyło 12 czarownic i trzynasta przywódczyni . Ale jak tylko zaczął się 13 wiek czarownice nie były wstanie okiełznać tak potężnej magii. Ginęły lub zostawały opętane przez magię. Przywódczynie potajemnie się dogadały i w obawie o swoje sabaty zakazały czarnej magi, ale czarownikom się to nie spodobało. Uznali to za zdradę, uważali że przywódczynie nie mogą im zakazać natury. W tym większość przywódczyń zginęło z rąk swoich pobratymców. Tym które przeżyły udało się zniszczyć wszystkie księgi. Właśnie ten wiek przyczynił się do utraty tylu ksiąg. I również czarownicy zaczęli obawiać się tej liczby. Po zniszczeniu ksiąg zapanował na chwilę spokój. Powstały nowe sabaty, które nigdy już nie liczyły 13 członków. A czarna magia została uznana za zakazaną, ale potajemnie wciąż była praktykowana.  Czarownicy praktykujący czarną magię  zostawali skazywani na śmierć. W 14 wieku zrobiło się głośno o sabacie czarownic na Łysej Górze.  Nikt jednak nie wie jak potężną czarną magią władały, nie wiadomo ile ich było ani jak zginęły. Po jednym z ich obrzędów w noc z 31 października na 1 listopada, znaleziono zwłoki wszystkich członków sabatu. Mówi się że śmierć sprowadziły na siebie same gdyż obraziły demony. Wzmianka ta pojawia się zawsze jednak nikt nie jest wstanie nawet udowodnić ,że ten sabat istniał.  Dopiero w 16 wieku pojawiły się informacje zgodne z prawdą ,czarownice z Peney odzyskały jedną z ksiąg. Sabat składał się z 43 czarownic. Zrobiło się głośno, nie dało się  tego ukryć. Wtrącili się łowcy pod przywództwem Jana Kalwina. Sabat został wymordowany, a księga zaginęła. Trochę ponad sto lat później , powstał nowy sabat. jeszcze bardziej potężny. Mający  układy z demonami. Czarownice z Salem liczyło około 80 czarowników. Istnieje legenda że główną przewodnicząca sabatu była córką jednej z przywódczyń , która zakazała czarnej magii. Kobieta nie chciała śmierci własnej córki i ci którzy się poddali mogli przeżyć. Ich magia została związana, a oni na zawsze musieli opuścić społeczeństwo czarownic i swoją magię. Od tego czasu taka była kara za praktykowanie czarnej magii, jednak wielu czarowników się z tym nie zgadzało, byli żądni śmierci. Ukaranych piętnowano poprzez wypalenie litery s, oznaczającym skazanie.