-Nie krzyczcie tak. - Zwróciłam uwagę grupie gimnazjalistów, którym zachciało się puszczać muzykę w bibliotece. Lekko zdenerwowana, wróciłam do czytania książki o mitycznych istotach. -Niby tyle lat wiem już o tym, że posiadam moc, ale... nie umiem do tego przywyknąć... - Mruczałam sama do siebie. - Wilkołak ~ w wielu mitologiach (m.in. słowiańskiej i germańskiej) i legendach człowiek, który potrafił się przekształcić w wilka. Był wtedy groźny dla innych ludzi. - Parsknęłam śmiechem. -Jaka głupota. Wilkołaki są prawdziwe a poza tym, nie zabiją bez powodu. No dobra... co tam jeszcze napisali. I zwierzaków domowych, gdyż atakował je w morderczym szale. Wierzono, że wilkołakiem można stać się za sprawą rzuconego uroku lub po ukąszeniu przez innego wilkołaka. Przeistoczenie w wilka było również możliwe dzięki natarciu się specjalną maścią. - Wbiłam wzrok w ostatnią linijkę. -Maścią? Co za głupoty. - Syknęłam, a następnie poszłam odłożyć książkę na półkę. Spojrzałam na zegarek, który wskazywał godzinę 14:37. Szybkim krokiem wyszłam z budynku, założyłam na nos okulary przeciwsłoneczne i udałam się przed siebie. Poprawiłam pasek od futerału na gitarę, który leżał na moim ramieniu. Ziewnęłam wyjmując gitarę z pojemnika i powoli usiadłam na trawie opierając się o drzewo. Zaczęłam grać moją, ostatnio ulubioną piosenkę, a następnie dołożyłam do tego swój wokal.
Feeling my way through the darkness
Guided by a beating heart
I can't tell where the journey will end
But I know where to start
They tell me I'm too young to understand
They say I'm caught up in a dream
Well life will pass me by if I don't open up my eyes
Well that's fine by me
So wake me up when it's all over
When I'm wiser and I'm older
All this time I was finding myself and I Didn't know I w...
Przerwałam w połowie słowa, gdy zorientowałam się, że ktoś siedzi na drzewie. Spojrzałam w górę mrużąc oczy.
-Kim jesteś? - Zapytałam.
< Ktoś? >
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz